Terug naar De Pen

De pen van Johan Kerling

Mijn muzikale leven bij Crescendo is dit jaar precies 25 jaar geleden begonnen. In mijn middelbare schooltijd had ik al een paar jaar trompet gespeeld, maar eerst door studie en daarna door een druk werkend en gezinsleven was daar de klad in gekomen.
Doordat mijn dochters les hadden op de muziekschool, kwam ik daar regelmatig en op een open dag kroop het bloed toch weer waar het niet gaan kan: ik ging even kijken in de kamer waar de docent trompet (Ad Murck) een aantal instrumenten uitgestald had. En dan kun je het toch niet laten om het weer even te proberen. Na een paar toonladers stonden we samen wat eenvoudige melodietjes te spelen. Dan ben je weer verkocht, en heb ik weer les genomen.
Dit alles speelde zich af in 1989. Na een jaartje kom je tot de conclusie dat in je uppie spelen gaat vervelen, en ga je op zoek naar een harmonie. Dit was een heel bewuste keuze: ik houd van de gemengde klank van koper en hout.
Uiteraard ga je wat rondkijken en in Alphen betekende dit even kijken bij twee verenigingen. De sfeer en het welkom bij Crescendo waren zodanig, dat ik niet lang hoefde na te denken. Op die manier ben ik in 1990 bij Crescendo terecht gekomen waar de harmonie toen onder leiding stond van Domingo Belled.
Zoals een aantal andere leden van de vereniging heb ik in die tijd ook nog wat gezinsleden in mijn geval 2 dochters – Alemke en Doanda) mee weten te krijgen naar de harmonie, waar toen ook een flink aantal jongeren meespeelde.
Veel van deze jongeren hebben om diverse redenen de vereniging verlaten, maar de meesten zullen zich die tijd nog wel kunnen herinneren. En zeker de Jeugdmuziekdag in Zaltbommel, waar zo’n 400 jeugdmuzikanten de hele dag repeteerden en ’s avonds dan een concert gaven. Op de terugweg hadden de meesten wel last van zere lippen…
Ik vind dat – als je het kunt – je als lid van een vereniging ook voor de vereninging moet inzetten.
In mijn geval betekent dit dat ik binnen de club ook een flink aantal bestuursfuncties heb vervuld,
een van de oprichters van de Herriemonie ben en namens de vereninging ook een rol heb gespeeld bij de
vele play-ins die de vereniging met andere verenigingen heeft georaniseerd (waaronder ook het Alphen Music and Dance Event).
Een aantal jaren geleden later besloot ik om een nieuwe weg in te slaan. Ik was altijd al gefascineerd geweest door de trombone, en wilde dit graag een keer leren bespelen. Daarbij kwam dat de harmonie – net zoals de meeste verenigingen – eigenlijk te weinig of geen trombonisten had. Een trombonist erbij zou welkom zijn. Dus opnieuw ingeschreven bij de muziekschool, en na een jaar les de eerste schreden op het trombonepad binnen de harmonie en Herriemonie gezet.
Onder het motto ‘ontspanning door inspanning’ hoop ik nog een flink aantal jaren mijn bijdrage aan Crescendo te kunnen leveren. Ik geef de pen graag door aan een lid van de drumband, Esther Hinderks.
Als ex-bestuurslid en voormalig voorzitter van de vereniging weet ik hoeveel werk zij op de achtergrond voor de vereniging verzet
Johan Kerling