Maar goed dat Esther mij een seintje gaf, want ik had al een poosje de site niet meer geopend. Giel had na zijn verhaal bedacht om de pen aan mij door te geven en ja, dan zit je even te denken of je nog iets hebt meegemaakt bij Crescendo.
Ik ging als 12 jarig jongetje met mijn broertje mee om te kijken hoe hij leerde trommelen. Het leek mij ook wel wat en zo schreef Trudy de Wit met letters in een schrift wat ik moest spelen. Na een paar maanden kon ik de stokken al aardig bewegen en het “pom trrrrrrjom” lezen ging ook goed. Wat een paniek toen Trudy afwezig was en ik les kreeg van Hennie. Hij gaf mij een blaadje met vreemde schrijflijnen en rare tekens. Later begreep ik dat dit het notenschrift was waar alle muzikanten gebruik van maken. Het lezen van de noten is uiteindelijk ook goed gekomen.
In al die jaren ben ik steevast blijven trommelen. Eerst als tamboer, later uitgebreid met wat kleinere slagwerkinstrumenten, lesgeven aan leerlingen, overstap naar de timptoms en nu weer als tamboer met een parttime baan als tamboermaître. Samen met Hennie verzorg ik de instructie bij de drumband en ik blijf het nog steeds leuk vinden.
In het begin van de jaren 90 heb ik vier jaar als slagwerker bij de harmonie gespeeld. De laatste jaren ben ik bij de majorettes te vinden als coördinator van de groep. Ook heb ik 25 jaar diverse bestuursfuncties mogen hebben,
Wat ik als een hele leuke job heb ervaren. Ik kan het iedereen aanraden dit eens mee te maken. Je leert zoveel verschillende kanten van de vereniging kennen.
Inmiddels is de jongen van 12 getrouwd en heeft zelf twee kinderen. Mijn vrouw heeft helemaal niets met de muziek en Crescendo maar zal mij er niet van weerhouden. Toch wil ze twee keer per jaar alle majorettepakjes wassen en waar nodig herstellen en verstellen. Tegen mijn dochters heb ik altijd gezegd dat ze het zelf mogen beslissen.
De oudste (Chantal) heeft bij de majorettes gezeten en klarinet gespeeld bij de harmonie en de jongste (Anouschka) is vorig jaar gestopt bij de majorettes en helpt nu met lesgeven en begeleiding.
Ik hoop dat het mij gegund is nog vele jaren actief betrokken te blijven bij Crescendo. Het is er veel te gezellig en ontspannend om ermee te stoppen.
Omdat de pen nu al een paar keer is gewisseld tussen harmonie en drumband, wil ik de pen nu doorgeven aan een majorette en wel aan Melanie Mast. Hoewel ze geen majorette meer is, maar nog wel betrokken, kan zij vast wel iets vertellen over 10 jaar lang shows en optredens.