Beste mede Crescendo leden,
Toen ik op 1-1-1968 bij Spanbeton ging werken (na mijn militaire dienstplicht, 23 jaar oud), werkte daar ook een zekere Leo van der Zwam, die trompet speelde bij Crescendo. Toen daar een keer ter sprake kwam dat ik klarinet speelde, nodigde hij mij uit om daar te komen spelen, en zo is het begonnen. Als ik het wel heb ergens in juni van dat jaar.
In die tijd was Louis Jansen uit Den Haag de dirigent, en hij kwam mij geregeld ophalen in Koudekerk om in de Jozefzaal (ook toen al) mee te komen spelen en hij bracht me dan ook weer thuis. Je begrijpt, ik had toen geen auto en om dat eind op en neer te fietsen iedere donderdagavond vond ik ook niet zo aantrekkelijk (het gebeurde wel eens, maar dat had niet mijn voorkeur).
Ik begon toen ergens op de achterste rij, had een jaartje of 3 / 4 les gehad, van 1959 t/m 1963 en nadat ik in 1962 aan de HTS in Amsterdam civiele techniek ging studeren, had ik er eigenlijk niet zoveel meer aan gedaan, dus tot aan juni 1968. Mijn klarinet was dus behoorlijk uitgedroogd en lekte aan alle kanten, dus mijn debuut was niet erg goed omdat ik meer piepen en luchtsuizingen produceerde dan klarinettonen. Maar goed, dat is later wel weer goed gekomen.
In die tijd hadden we als voorzitter meneer Feenstra en als penningmeester Herman Bosman, waar ik het wel goed mee kon vinden. We hadden ook nog een Beschermvrouwe, mevrouw de Vries Lentz, die ieder jaar met de jaarvergadering op kwam draven (wanneer dat is afgelopen weet ik niet meer, maar het heeft dacht ik niet zoveel jaren geduurd). En zoals we nu de familie Van Egmond hebben die een groot deel van de vereniging uitmaakt, hadden we toen de familie Van Randeraat (Pa en 3 zonen op klarinet + 1 zoon op bas (Rik) die het langste is blijven hangen en velen van jullie nog wel kennen) . We speelden toen regelmatig op straat, en hadden uitwisselingen met verenigingen in Duitsland en Drenthe waar ik nog wel goede herinneringen aan heb. Ook concoursen deden we toen regelmatig maar dat is langzamerhand steeds sporadischer geworden.
Het ledenbestand ging in de loop der jaren ook flink op en neer, ik kan me nog herinneren dat we één altsaxofonist hadden en één fluit (die er ook nog wel eens niet waren) en geen trombonisten. Daaraan terug denkende hebben we nu eigenlijk best wel een mooie bezetting. Onderhand had ik wel weer veel thuis gestudeerd en ook een betere klarinet gekocht en ik kwam tenslotte naast Dave van Randeraat (waarmee ik heel veel plezier heb gehad) op de tweede stoel terecht en later zelfs op de eerste stoel (ik weet niet meer wanneer maar ik schat zo midden jaren 80) en nu dan een beetje turend (omdat mijn ogen langzamerhand steeds slechter worden) weer op de tweede stoel. Verder denk ik eraan om weer basklarinet te gaan spelen (alhoewel de -meestal- simpele muziek daarvoor me nog weer tegenhoudt), waar ik ook van 2000 t/m 2008 bij Crescendo op speelde.
Nou, ik vind dat ik nu wel weer genoeg heb verteld. Het is weer een heel verhaal geworden.
Ik geef op mijn beurt de pen door aan Ali van Egmond. Ik geloof de enige in het orkest die er langer zit dan ik, dus zij zal ook wel veel herinneringen hebben.
Dat jullie allemaal maar net zoveel plezier bij Crescendo mogen beleven als ik al die tijd heb gehad.
Groetjes,
Peter Harms